විදුලි මිණි පහන් දැවී

විදුලි මිණි පහන් දැවී

බොළඳ ගී සිනා රැළී

නිලංකාර අදුරේ සිරවී 

සැඳෑ සාදයේ.....

කුරා කුහුඹු මිනිසා වෙමි මා ඔබේ මන්දිරේ..

එන්න කන්න බොන්න මිහිරේ 

සැමටයි ආරාධනා 

ඔබේ හඬ කිදී සිදී යයි කතා සරිත් සාගරේ..

පුරාගෙන පිරු විතේ 

විසුලු කෙලි නැටුම් සිනා 

යොමා ඇස බලන් යලි සොදුරේ 

මැදුරු දොර දිහා.. 

දෙන්න කන්න බොන්න නොකියා

දෙනෙතින් ආරාධනා

දෑත පා ඉඳුල් යදී ඇස් ගයා හංස ගීතිකා..

ඔබේ මන්දිරෙන් එහා

මගේ ලොව බලා හිඳී 

පළා යමි ඔබේ ලොවෙන් මා දෙපා සමු නොදී........

ධනපති පන්තියට අයත් යමක් කමක් ඇති නාගරික පවුලක තරුණියක් සහ දුප්පත් ගමක තරුණයෙක් විවාහාවෙලා එම තරුණයා මුහුණ දෙන අත්දැකීමක් තමයි ගීතයේ කියවෙන්නේ.ආදරය නිසා විවහ වූ නමුත් එම පවුළ් පරිසරය ඔහුට ගැලැපෙන්නේ නැහැ.ඔහු එම සමාජයට ගැලපෙන්නේ නැහැ. ඇය ඇයගේ මිතුරු මිතුරියන් පිරිවරාගෙන නිවසේ සාදපවත්වමින් විනෝද වෙත්දී පුර්ෂයෙකු ලෙස ඔහුගේ පවුලේ ආධිපත්‍ය අහිමි වෙනවා.මේ පරිසරය තුල ඔහුට කිසිම බලයක් නොමැති අයෙක් බවට පත්වෙනවා.